1955: Zawisza - Szolnoki Légierő

ZAWISZA (CWKS) Bydgoszcz

Trener: Artur Jan Woźniak.

Artur Jan Woźniak

1- 0 (1 - 0)

Trener: Ferenc Kolláth.

Ferenc Kolláth
Zdjęcie: magyarfutball.hu

St. Mielniczek 41

1-0

12 maja, o godzinie 17:00, na stadionie przy ulicy Północnej wojskowi podejmowali zespół węgierskiej armii, który składał się z lotników - Szolnoki Légierő i piłkarzy Honvedu Budapeszt. Goście przybyli do Bydgoszczy już 10 maja i zamieszkali w hotelu Orbis. W ich kadrze było 18 zawodników. Niektórzy z nich byli znani na arenie międzynarodowej. Bramkarz Garamvölgyi wielokrotnie reprezentował swój kraj. Przyjechali też: napastnik Modiorosi - zastępca słynnego Zoltána Czibora w Honvedzie i inny atakujący tego klubu -  Szabo (obaj jednak nie wystąpili w Bydgoszczy). Barfy znajdował się w ekipie ,,drugiego garnituru" kadry narodowej. Obecny był Jagodics - członek węgierskiej reprezentacji młodzieżowej oraz rezerwowy golkiper Hemrich. Mimo, że zabrakło ówczesnych gwiazd światowego futbolu - Sándora Kocsisa, Ferenca Puskása, Józsefa Bozsika, których przyjazd zapowiadały niektóre gazety, spotkanie zapowiadało się atrakcyjnie. Przedsprzedażą biletów zajmował się Orbis. Drużyna Légierő  zajmowała 9 miejsce w krajowej I lidze, a wzmocniona zawodnikami świetnego wówczas Honvedu była wymagającym rywalem. Gości w imieniu klubu powitał przed meczem Józef Dobrusin. Przyjezdni grali pięknie dla oka, demonstrując nienaganne wyszkolenie techniczne, ale przy tym za dużo popisywali się indywidualnymi sztuczkami, które nie przynosiły efektów  zespołowi. W 41 minucie Stanisław Mielniczek płaskim strzałem w prawy róg bramki, pokonał węgierskiego golkipera. Ten gol był jedynym w meczu i dał zwycięstwo bydgoszczanom. W ekipie gości wyróżniła się trójka obrońców, z których niezawodnie wypadł stoper Jancsik. Wystąpiło dwóch zawodników o nazwisku Sipos: ten oznaczony jako I (Ferenc) zagrał na pozycji lewego pomocnika, a II był napastnikiem. Ferenc Sipos zrobił później reprezentacyjną karierę i zagrał aż na trzech mistrzostwach świata (1958, 1962, 1966). Lewoskrzydłowy Dombai imponował szybkością, natomiast prawy pomocnik Lazanyi, który na boisku pojawił się po przerwie, pokazał się jako świetny technik i inicjator akcji węgierskiej drużyny. Najlepiej u gospodarzy wypadli obrońcy, pośród których brylował Józef Boniek. Wyróżnił się też napastnik Gawroński.