Boks

♦ Boks

- Mistrz Polski: 1953 Leszek Leiss - waga lekkośrednia

Leszek Leiss (ur. 18.11.1932 - Grudziądz). Zawodnik klubów: Spójnia Grudziądz, Spójnia Bydgoszcz, OWKS Bydgoszcz i Stal Grudziądz. Pierwszy mistrz Polski w historii Zawiszy (1953 - Poznań). ,,Przegląd Sportowy" o jego walce eliminacyjnej napisał: ,,W lekkośredniej dobrze wypadł Leiss z Bydgoszczy, który zmężniał i nabrał szybkości. Wypunktował on Prażmowskiego ze Szczecina". W ćwierćfinale bez problemów pokonał Losiaka (Zielona Góra). W półfinale rywalem Leissa był niespełna 19-letni wtedy, przyszły wicemistrz olimpijski, dwukrotny brązowy medalista igrzysk i czterokrotny mistrz Europy - Zbigniew Pietrzykowski (BBTS Bielsko-Biała). Zawodnik wojskowych wygrał, ponieważ był szybszy i lepiej rozwiązał walkę taktycznie. W decydującym o tytule pojedynku, pięściarz Zawiszy zmierzył się z W. Karpińskim (Polonia Warszawa). Leiss był lepiej technicznie wyszkolonym zawodnikiem, ale rywal braki nadrabiał ambicją i był trudnym przeciwnikiem. Bokser ze stolicy nieustannie parł do przodu i dążył do zadawania mocnych ciosów z prawej. Obaj pięściarze nie wytrzymali trudów walki kondycyjnie, a Leiss odniósł minimalną wygraną.  Mistrzem kraju został jeszcze w kategorii półciężkiej (1958). Czterokrotny brązowy medalista  Mistrzostw Polski (1954 - waga średnia, 1955, 1956 i 1959 - waga półciężka). Był najlepszym zawodnikiem w kraju wśród juniorów (1950 - kat. lekka).

Dotychczas wiele źródeł mylnie uznawało za pierwszego mistrza w historii Zawiszy Leona Kankowskiego. Piotr Osmólski: w ,,Leksykonie boksu", wydanym w 1989 r.,  przypisał w 1953 r. Leissowi przy tytule mistrza Polski klub OWKS Lublin! Natomiast w tej samej książce na stronie 86, w notce biograficznej jako klub wojskowy pięściarza wymienia CWKS Warszawa! W publikacji wydanej przez WKS Zawisza Bydgoszcz na 20-lecie klubu jako pierwszego mistrza Polski w boksie, z Zawiszy, wymienia się również błędnie Leona Kankowskiego. Publikacja okolicznościowa ,,50 lat sportu WKS Zawisza" uznała z kolei pierwszym krajowym  mistrzem z wojskowego klubu z Bydgoszczy Józefa Krużę (1952 - waga piórkowa, karykatura obok). Szkoda, że nie jest to prawdą, bo Zawisza miałby jeden tytuł mistrzowski więcej. Kruża w wymienionym czasie odbywał służbę wojskową, jednak podczas mistrzostw reprezentował CWKS Warszawa. Zresztą doszło do paradoksalnej sytuacji, bowiem pięściarz występował w dwóch klubach (w OWKS Bydgoszcz też). Sprawa ta dotyczyła jeszcze innych pięściarzy. Zarówno Kruża, jak i inni tacy zawodnicy, nie byli ujmowani w rankingu okręgowego związku bokserskiego na Pomorzu. 

- Mistrz Polski: 1957 Leon Kankowski - waga lekkopółśrednia

Leon Kankowski (ur. 25.10.1935). Zawodnik klubów: Gedania Gdańsk, CWKS (Zawisza) Bydgoszcz, Bałtyk Gdynia, Polonia Gdańsk. Podczas krajowego czempionatu (1957), na ringu w Gdańsku, w ćwierćfinałowym pojedynku wygrał już w 1 rundzie przez techniczny nokaut z Klemczyńskim (Wrocław). W półfinale zwyciężył z C. Markiewiczem (Gdańsk). W finałowej walce pokonał 31 marca reprezentanta Gwardii Łódź Zygmunta Konarzewskiego. Reprezentant wojskowych sprawiał rywalowi sporo kłopotów, bo jego atutem była odwrotna pozycja. Rozstrzygająca był druga runda, w której lewe proste ciosy Kankowskiego, zapewniły mu wygraną dwoma punktami. W sumie minimalne zwycięstwo w pojedynku odniósł bydgoszczanin. Ponadto  Kankowski był wicemistrzem juniorów w kategorii koguciej (1952) i dwukrotnie wywalczył  brązowe medale w krajowej rywalizacji seniorów (1959 i 1963 w wadze lekkośredniej).

- Srebrne medale Mistrzostw Polski:

1955 Zbigniew Nowak - waga półśrednia

1956 Jan Walczak - waga lekka (karykatura obok).

Jan Walczak (ur. 1933). W 1963 roku z Astorią Bydgoszcz awansował do ekstraklasy. Na dzień 25 czerwca 1963 roku miał stoczonych aż 315 walk, z których 265 wygrał, 8 zremisował i 40 przegrał.

1957 Zbigniew Lewandowski - waga półśrednia

1957 Eliasz Bartosiewicz - waga lekkośrednia

1958 Zbigniew Lewandowski - waga półśrednia

1959 Brunon Bendig - waga musza

1960 Zygmunt Zawadzki - waga kogucia

1960 Józef Kiedrowski - waga lekkopółśrednia

Zbigniew Nowak był również zawodnikiem Brdy Bydgoszcz.  Na ringu w Krakowie (1955) został pierwszym w historii Zawiszy wicemistrzem Polski. W eliminacyjnej walce wygrał na punkty z Rojewskim (Warszawa). W ćwierćfinale pokonał w ten sam sposób Świsza (Poznań). W półfinale boksując niezwykle spokojnie zwyciężył J. Chmieleckiego (Gwardia Przemyśl). W decydującym pojedynku jego przeciwnikiem był utytułowany Leszek Drogosz (CWKS Warszawa), który wcześniej niezasłużenie pokonał 19-letniego B. Guzińskiego (Włókniarz Łódź). W wymienionej walce Drogosz po potężnym ciosie sierpowym rywala znalazł się na deskach.

- Brązowe medale Mistrzostw Polski:

1950 Alfred Paliński - waga średnia

1951 Zbigniew Cebulak - waga średnia

1953 Efrem Wylangowski - waga ciężka

1955 Jan Walczak - waga lekka

1957 Zbigniew Gugniewicz - waga ciężka

1958 Eliasz Bartosiewicz - waga lekkośrednia

1960 J. Kierzkowski - waga ciężka

Alfred Paliński (ur. 26.02.1928 - Chełmża, zmarł 2004 - Chełmża). Zawód: elektromonter. Wychowanek Legii Chełmża (od 1946 trenował pod opieką szkoleniowca Wiśniewskiego).  Ponadto reprezentował kluby: Zawisza Bydgoszcz, Unia Grudziądz. Na ringu w Gdańsku (1950) został pierwszym medalistą krajowych mistrzostw w boksie w historii Zawiszy. W walce eliminacyjnej bez problemów zwyciężył Ambroża (Szczecin). W ćwierćfinale zmierzył się z Wilczkiem (Warszawa). Pojedynek trwał krótko, ponieważ pod koniec pierwszej rundy rywal doznał pęknięcia łuku brwiowego i przegrał przez tko. W półfinale za przeciwnika miał  pięściarza miejscowej Gwardii - 24-letniego Bolesława Iwańskiego. Walka była nieciekawa. Iwański chciał pojedynek zakończyć przed czasem i polował na decydujący cios. Paliński próbował punktować, ale był raczej w defensywie. Minimalną wygraną odniósł gdańszczanin, który w trzecim starciu zdecydowanie opadł z sił. Paliński dwa lata wcześniej również stanął na podium krajowego czempionatu, zajmując też trzecią lokatę. Dwukrotny mistrz Polski juniorów (1946 i 1947). Brązowy medalista Mistrzostw Europy w Mediolanie (1951 - w kategorii lekkośredniej). Po zakończeniu występów w ringu był trenerem.

- Brązowy medal Mistrzostw Europy: Zygmunt Zawadzki - w. kogucia (1959 - Lucerna, Szwajcaria)

Zygmunt Zawadzki (ur. 12.04.1936). Kluby: Stal Chełmno (do 1953), Zawisza Bydgoszcz. Pięściarz w kategoriach: muszej, koguciej i piórkowej. Na Mistrzostwach Europy (1959) zwyciężył kolejno z: Johnnym Dunne (Anglia), Józsefem Nagym (Węgry), w ćwierćfinale z Robertem Büchnerem (NRD), a w półfinale uległ Horstowi Rascherowi (RFN).  W tej ostatniej walce został skrzywdzony przez sędziów., którzy wypunktowali wygraną rywala 3-2. Zawadzki powiedział dziennikarzowi ,,Przeglądu Sportowego": ,,Skrzywdzili mnie, ale nie robię tragedii. Żeby Pan wiedział jak mi było trudno boksować z taką poważną kontuzją łuku brwiowego. Każdy cios trafiający na kontuzjowane miejsce, odczuwałem jakby mi ktoś po ciele przejeżdżał rozpalonym żelazkiem". Wicemistrz Polski z 1960 r. w wadze koguciej i brązowy medalista krajowego czempionatu z 1961 roku (waga piórkowa) Trenował pod okiem szkoleniowca wojskowego klubu - Witolda Kaźmierczaka.  W 1960 r. (Poznań) triumfował w wadze koguciej w Turnieju Przedolimpijskim Polskiego Związku Bokserskiego i ,,Trybuny Ludu".  W bratobójczej walce klubowej pokonał innego reprezentanta Zawiszy - Brunona Bendiga, późniejszego brązowego medalistę IO w Rzymie!  W 1961 r. z drużyną Zawiszy wywalczył awans do bokserskiej ekstraklasy.  Mistrz Pomorza: 1952 - w. musza, 1954 - w. kogucia, 1960 - w. kogucia, 1963 - w. piórkowa. Mistrz Wojska Polskiego - w. kogucia (1962).  Najlepszy na liście pięściarzy w. koguciej w kraju (1957). Według klasyfikacji kapitana związkowego Bydgoskiego OZB - Bochańskiego najlepszy bokser okręgu wagi koguciej (1958). Odznaczony Medalem Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Wyróżniony Złotą Odznaką WKS Zawisza (1959). 8 razy walczył w reprezentacji narodowej w meczach międzypaństwowych (w latach 1957-60 odniósł 6 zwycięstw i poniósł 2 porażki).  W listopadzie 1958 r. w meczu z Węgrami we Wrocławiu przekonywująco zwyciężył dobrego Nagy'ego. Po zakończeniu występów w ringu, był długoletnim trenerem młodzieży w sekcji bokserskiej WKS Zawisza.

- Brązowy medal Igrzysk Olimpijskich 1960 (Rzym): - Brunon Bendig w wadze koguciej.