1952/1953

Sezon 1952/1953

Barwy ówczesnego OWKS-u reprezentowali w kolejności wag (od muszej - poprzez kogucią, piórkową, lekką, lekkopółśrednią, półśrednią, lekkośrednią, średnią, półciężką - do ciężkiej): Alojzy Gehrke (wicemistrz Pomorza 1953 - w. musza), St. Nykołajczuk - Bogdan Piński, E. Nykołajczuk - Izydorczyk (wicemistrz Pomorza 1953 - w. piórkowa), Zawacki - Eugeniusz Znaniecki, Gęsicki, Misiorek -  Józef Piński (wicemistrz Pomorza 1953 - w. lekkopółśrednia), Dymarkowski - Witold Kaźmierczak, Lechowicz (mistrz Pomorza 1953 - w. półśrednia), Misiorek  - Leszek Leiss (mistrz Pomorza 1953 - w. lekkośrednia), Tadeusz Drzewiecki - Posmowski (mistrz Pomorza 1953 - w. średnia), Edmund Dampc (wicemistrz Pomorza 1953 - w. średnia), Łęgowski - Paterok, Henryk Uczyński (mistrz Pomorza 1953 - w. półciężka) -  Efrem  Wylangowski (mistrz Pomorza 1953 - w. ciężka).

II liga

28.09.1952: Zawisza (OWKS) Bydgoszcz - Warta (Stal) Poznań 8:12

St. Nykołajczuk - Kąsy pkt 2:0, Bogdan Piński - Zawadzki pkt 2:2, Eugeniusz Znaniecki - Pelankiewicz pkt 4:2, Misiorek - Kaczmarek pkt 4:4, Sobko - Kapturski pkt 4:6,Zieliński - Kaźmierczak pkt 4:8, Paliński - Wojtkowiak 4:10, Wojskowicz - Borowski 1 runda tko 4:12, Dembowski - Fietz dyskwalifikacja 3 runda 6:12, Efrem Wylangowski wo - brak przeciwnika 8:12

- Mistrz Polski: 1953 Leszek Leiss - waga lekkośrednia

Leszek Leiss (ur. 18.11.1932 - Grudziądz). Zawodnik klubów: Spójnia Grudziądz, Spójnia Bydgoszcz, OWKS Bydgoszcz i Stal Grudziądz. Pierwszy mistrz Polski w historii Zawiszy (1953 - Poznań). „Przegląd Sportowy" o jego walce eliminacyjnej napisał: „W lekkośredniej dobrze wypadł Leiss z Bydgoszczy, który zmężniał i nabrał szybkości. Wypunktował on Prażmowskiego ze Szczecina". W ćwierćfinale bez problemów pokonał Losiaka (Zielona Góra). W półfinale rywalem Leissa był niespełna 19-letni wtedy, przyszły wicemistrz olimpijski, dwukrotny brązowy medalista igrzysk i czterokrotny mistrz Europy - Zbigniew Pietrzykowski (BBTS Bielsko-Biała). Zawodnik wojskowych wygrał, ponieważ był szybszy i lepiej rozwiązał walkę taktycznie. W decydującym o tytule pojedynku, pięściarz Zawiszy zmierzył się z W. Karpińskim (Polonia Warszawa). Leiss był lepiej technicznie wyszkolonym zawodnikiem, ale rywal braki nadrabiał ambicją i był trudnym przeciwnikiem. Bokser ze stolicy nieustannie parł do przodu i dążył do zadawania mocnych ciosów z prawej. Obaj pięściarze nie wytrzymali trudów walki kondycyjnie, a Leiss odniósł minimalną wygraną.  Mistrzem kraju został jeszcze w kategorii półciężkiej (1958). Czterokrotny brązowy medalista  Mistrzostw Polski (1954 - waga średnia, 1955, 1956 i 1959 - waga półciężka). Był najlepszym zawodnikiem w kraju wśród juniorów (1950 - kat. lekka).

Dotychczas wiele źródeł mylnie uznawało za pierwszego mistrza w historii Zawiszy Leona Kankowskiego. Piotr Osmólski: w „Leksykonie boksu", wydanym w 1989 r.,  przypisał w 1953 r. Leissowi przy tytule mistrza Polski klub OWKS Lublin! Natomiast w tej samej książce na stronie 86, w notce biograficznej jako klub wojskowy pięściarza wymienia CWKS Warszawa! W publikacji wydanej przez WKS Zawisza Bydgoszcz na 20-lecie klubu jako pierwszego mistrza Polski w boksie, z Zawiszy, wymienia się również błędnie Leona Kankowskiego. Publikacja okolicznościowa „50 lat sportu WKS Zawisza" uznała z kolei pierwszym krajowym  mistrzem z wojskowego klubu z Bydgoszczy Józefa Krużę (1952 - waga piórkowa, karykatura obok). Szkoda, że nie jest to prawdą, bo Zawisza miałby jeden tytuł mistrzowski więcej. Kruża w wymienionym czasie odbywał służbę wojskową, jednak podczas mistrzostw reprezentował CWKS Warszawa. Zresztą doszło do paradoksalnej sytuacji, bowiem pięściarz występował w dwóch klubach (w OWKS Bydgoszcz też). Sprawa ta dotyczyła jeszcze innych pięściarzy. Zarówno Kruża, jak i inni tacy zawodnicy, nie byli ujmowani w rankingu okręgowego związku bokserskiego na Pomorzu.

- Brązowy medal Mistrzostw Polski:

1953 Efrem Wylangowski - waga ciężka

Wylangowski był wychowankiem Unii Solec Kujawski.

25 kwietnia 1953 r. na ringu w Grudziądzu wojskowi w towarzyskiej potyczce ulegli KS 8:12. Prowadzący walki sędzia Michalak najkrócej był rozjemcą walki w wadze półśredniej. Już w pierwszej rundzie Stawicki został poddany bydgoszczaninowi Lechowiczowi. Krótko trwała również potyczka pięściarza wojskowych w wadze ciężkiej Henryka Uczyńskiego. Sekundant poddał przegrywającego wyraźnie Kryszewskiego w drugim starciu. W najlżejszej kategorii wagowej - Alojzy Gehrke pokonał boksera gospodarzy - Rybskiego. Zwycięstwo dla wojskowych odniósł również Posmowski w starciu z Mazurkiem. Pozostali bydgoscy pięściarze przegrali swoje walki. Dzień później OWKS doznał kolejnej porażki, tym razem we Włocławku. Reprezentacja Pomorza Zrzeszenia Sportowego Unia wygrała z bydgoszczanami także 12:8. St. Nykołajczuk w wadze muszej nie rozstrzygnął pojedynku z Hellakiem i zdobył punkt. Z wojskowych walki wygrali: Józef Piński, Edmund Dampc, który w efektownym stylu przez ko w 1 starciu zwyciężył Kotowskiego oraz w najcięższej wadze Henryk Uczyński (przez tko w 3 starciu pokonał Gołasza). Jeden punkt dołożył Łęgowski remisując z Palińskim.

12 marca 1953 r. (czwartek) o godz. 12:30 w sali DOW w Bydgoszczy  rozpoczęły się mistrzostwa okręgu w boksie. W imprezie wzięło udział ponad 140 zawodników. Walki finałowe zostały zapoczątkowane w niedzielę 15 marca o godz. 18:00. Pierwszego dnia mistrzostw wojskowi pięściarze walczyli ze zmiennym szczęściem. W wadze muszej St. Nykołajczuk pokonał Białego (Kolejarz Toruń), natomiast w kategorii lekkiej Gęsicki uległ niespodziewanie Mielczarkowi (Kolejarz Włocławek). 13 marca w ćwierćfinałowych pojedynkach zwycięstwa z bokserów OWKS odnieśli:  w. musza - Alojzy Gehrke nad Helakiem (Gwardia Bydgoszcz), w. piórkowa - Izydorczyk nad Neumannem (Stal Grudziądz), w. lekkopółśrednia - Dymarkowski nad Serafinem (GWKS Grudziądz), w. półśrednia - Lechowicz nad Saczukiem (GWKS Grudziądz),  w. lekkośrednia - Tadeusz Drzewiecki wypunktował Rosińskiego (GWKS Grudziądz). w. średnia - Edmund Dampc nad Kulpą (Włókniarz Aleksandrów), Paterok wypunktował Sakiewicza (Gwardia Toruń).