Kokott Gothard Maksymilian

Trener: 1997.

 

 

 

 

 

 

 

Ur. 06.10.1943 - Pyskowice, pow. gliwicki.
Zmarł 10.01.2021 - Częstochowa. Został pochowany na Cmentarzu Kule w Częstochowie >>>> TUTAJ.

 

Absolwent Technikum Samochodowego we Wrocławiu. Trener II klasy z licencją do prowadzenia zespołów ligowych. W 1992 roku odbył staż trenerski we włoskim Genoa CFC 1893. 

Od 01.07.1997 do 22.11.1997.

Pierwszy mecz: 02.08.1997: Warta Poznań - Zawisza 1:2 (II liga).

Ostatni mecz: 22.11.1997: Aluminium Konin - Zawisza 4:2 (II liga).

Bilans spotkań - (16): 5 zwycięstw, 5 remisów, 6 porażek.

Pozostawił zespół na 11 miejscu po rundzie jesiennej sezonu 1997/1998.

Karierę szkoleniową zaczynał jako współpracownik trenera Basińskiego w Rakowie Częstochowa. Pierwszym trenerem w tym klubie został w sezonie 1985/86 (III liga). Potem szkolił drużyny młodzieżowe (Raków Częstochowa). Wicemistrz Polski z juniorami młodszymi Rakowa (1993). Prowadził częstochowian w ekstraklasie (styczeń 1995-kwiecień 1997) i (grudzień 1997-lipiec 1998). Potem trener: Ruchu Radzionków (od 20.04.1999 do 25.08.1999), Lotnika Kościelec (2001), KS Stradom (Włodara) Częstochowa (2003-04), Jury Niegowa (2005-06),  MKS-u Myszków (od stycznia do czerwca 2007), Warty Mstów (2015-17). Był też szkoleniowcem Clearexu Chorzów w futsalu (2001 do listopada 2002, 2005-07 i od czerwca do listopada 2010). Z Clearexem zdobył cztery tytuły mistrza Polski i brąz mistrzostw kraju oraz dwa tytuły mistrzostw młodzieżowych Polski, a ponadto wywalczył awans do finałów europejskich pucharów (2001, Lizbona). Od 01.08.2008 do 30.06.2009 dyrektor sportowy Rakowa. W 2014 roku pomagał jako szkoleniowiec piłkarkom ISD AJD Gol Częstochowa (futsal – mistrzostwo Polski).

Jako piłkarz grał na pozycji bramkarza. Zawodnik klubów: Czarni Pyskowice (1959-60, pierwszy trener Jerzy Bomba), Piast Gliwice (1961-63 i 1966-67), WKS Oleśniczanka Oleśnica (1963-65), Raków Częstochowa (1968-75). Reprezentował Gliwice w Pucharze Michałowicza. Reprezentant Wrocławia. Grę w piłkę zakończył z powodu kontuzji (zerwanie więzadeł krzyżowych).


Z rozmów, które z nim przeprowadziłem, wynikało, że jego dewizę życiową stanowiło motto: „pracę traktować poważnie, a wszystkie dzieci (w futbolu) traktować jak swoje”. Był zwolennikiem hasła: „przez futsal do dużej piłki”. Podkreślał, że na małej przestrzeni zawodnicy mogą nauczyć się pressingu i dokładności podań. Wyróżniony Odznakami Honorowymi PZPN (od Brązowej do Złotej) i okręgowymi Odznakami Honorowymi. Odznaczony Medalem Brązowym za Wybitne Osiągnięcia w Rozwoju Piłki Nożnej (2013).